ASV 4 – Doetinchem 1 3 – 5
Helaas blijven we met lege handen achter na een spannende
match tegen het sterke 1e team van Doetinchem. We hebben zeker
kansen gehad op meer, echter kwamen we in de beslissende fase tekort. De
relativering is dat de overige degradatiekandidaten (Zutphen, VDS en
Wageningen) ook verloren hebben, zodat we alles nog in eigen hand hebben.
Als eerste was Bert klaar. Er werd veel geruild in een
Maroczy. Er bleef een vervlakte stelling over en Bert accepteerde het
remiseaanbod van Henny Haggeman. In de eindstelling had Bert het loperpaar tegen
Paard+Loper, maar de pionnenstructuur gaf (zonder risico’s) weinig
aanknopingspunten.
Gerben was even later klaar. Hij verloor zijn dame door insluiting
vanwege het zetje h3, hij kon hierna opgeven. Ivo trok de stand gelijk. In een Grünfeld-achtige opening
overspeelde zwart zijn hand door na het slaan van wit op c5, Da5 te spelen, wit
had nl. al gerokeerd. Ivo won een gezonde pion en na verwikkelingen offerde
zwart nog een stuk, maar zag al snel het zinloze daarvan in.
Mick zette ASV op voorsprong, na een lastige onbekende opening
wist Mick een aanval op te bouwen tegen de geroutineerde Evertse die doorsloeg,
hiermee wordt de mooie reeks voortgezet! Barth kwam normaal tot goed uit de enigszins saaie opening, er leek niet veel aan de hand. Hij kon echter het goede plan niet vinden en werd er in het eindspel langzaam maar zeker vanaf geschoven.
Désiré speelde een gecompliceerde manoeuvreerpartij, waarin beide spelers leken te wachten op een fout van de tegenstander. Er ontstond een volkomen in elkaar geschoven stelling en kort na de tijdcontrole werd de vrede getekend, er was op dat moment nog geen pion van het bord (3-3).
Siert was op laatste moment als invaller achter het bord
verschenen vanwege het feit dat Cees met een klapband gestrand was. Dank Siert!
Hij kwam met zwart iets minder uit een siciliaanse opening. Met f5 probeerde
hij lucht te verschaffen, maar een pionoffer van wit in het centrum leverde
open lijnen en aanvalskansen op die uiteindelijk tot flink voordeel leidde. In
tijdnood ging door een dubbelschaak de partij verloren (3-4). Ruud streed tot het bittere eind. In het middenspel had hij
een initiatief met centrumdoorbraak, in tijdnood had hij dit kunnen verzilveren
door een kwaliteitsoffer, maar hij kreeg het niet rondgerekend en koos voor een
rustiger voortzetting. Na de tijdnoodfase was de stelling vervlakt en werd
tevergeefs gezocht naar winstmogelijkheden, uiteindelijk was het zwart die aan
het langste eind trok (3-5).
